Не ставь в жизни точку, не видя Армении,
Уйди в самоволку от строгого времени,
И пусть оно ждет, подкинешь ли весть ей,
Садись в самолет, лети в поднебесье.
Пусть пару часов проведешь в ожидании,
Зато тебя ждет там большое свидание,
Огромная радость, не знаешь её ты,
Но именно к ней тебя мчит самолетом.
Вглядись в облаков пух. Найдет твоё зрение
Отраду и отдых, и силу движения.
Ты сверху увидишь улыбку «Звартноца»,
«Звартноц», как реактор, как вспышка на солнце.
Когда приземлишься, то на подсознании
В себе ощутишь ты большое желание
Вдыхать полной грудью такой ароматный
Армении воздух — родной, благодатный.
Почувствуешь в лицах и рукопожатиях
Особого рода большую симпатию.
Как много энергии в ней и азарта,
А ты, как корабль, ожидающий старта.
И в космосе глаз ты сквозь тысячелетия
Увидишь бесценное жизни наследие
Народа-творца, народа-искателя.
В глазах тех тоска и воля Создателя.
Велик тот народ и достигнет бессмертия,
Что веру, любовь проносил сквозь столетия.
В том честь для тебя, и твоя в том заслуга:
Армения ждет тебя — сына и друга.
февраль 2011
__________________________________________

Перевод Сократа Ханяна:

* * *
Հայաստանը թե չես տեսել, անավարտ է կյանքդ, գիտցիր,
Խստապահանջ ժամանակի օրենքները խախտիր հաստատ,
Թող սպասի ժամանակը, անգամ եթե մատն էլ ցցի,
Ինքնաթիռի գիրկը մտիր ու թևածիր դեպ Հայաստան:

Ինքնաթիռում թող երկու ժամ թևեր առած սիրտդ հուզվի,
Իմացիր, որ Մասսի դիմաց սպասում են քեզ գրկաբաց,
Ուրախության զգացումը քեզ երազի մեջ կսուզի,
Սակայն շուտով քո կարոտը լույսի փոխված քեզ կժպտա:

Ինքնաթիռի պատուհանից փարվիր ամպի քուլաներին,
Սովորական քուլաներ չեն, շունչն են նրանք սեգ սարերի
Շքեղազարդ ՙԶվարթնոցը՚ ձեռքով կանի ներքևից քեզ,
ՙԶվարթնոցը՚, որ արևի գունդն է առել հաղթ թևերին:

Դու վայրէջքի քաղցր պահին կզգաս շունչը Արարատի,
Ու լիաթոք դու կշնչես Հայաստանի օդը մաքուր,
Այդ օդի մեջ կզգաս նաև ջերմությունը բարեկամի,
Դու կլսես ողջույնները ու երգերը միշտ քաղցրալուր:

Հայացքների լույսը կզգաս, բարությունը ձեռքսեղմումի,
Ու կտեսնես յուրահատուկ, կարոտակեզ համակրանք,
Կզգաս ուժը հայոց հողի, որ դարերի տարիքն ունի,
Եվ ընդհանուր եռանդի մեջ դու քեզ կզգաս տիեզերանավ:

Տիեզերքից դու կտեսնես հազարամյա մի ճանապարհ,
Դու կտեսնես դարերի մեջ փառքով օծված ժառանգություն,
Որ կերտել է մի ժողովուրդ` և° աստղագետ, և° շինարար,
Չարերի դեմ ծնկի չեկող, հոգու խորքում` համբերություն:

Ժողովուրդն այդ հին է ու մեծ, դուռն է բացել անմահության,
Բյուր դարերի խաչմերուկում պարզել է միշտ սեր ու հավատ,
Գնա պատվով` մաքրամաքուր ու պատգամով` ծառայության,
Հայաստանը քեզ կընդունի, որպես որդուն իր հարազատ: